Um Sistema inxusto, inviavel, insostibel e asasino

Neste 2010 os prezos mundiais do trigo, e o milho e a cebada subiron un  50 %, e din que esta crise parecese a outra alimentaria de 2008, que trouxo fames e motins dende Bangladesh ata Haití pasando por África. Mirando o panorama das revolucións en exipto ou Tunez nom e moi dificil ver que nom se fixo moito por prever as novas crises alimentarias.

Decía o pasado mes o director do Centro da Universidade de Berlín para a Investigación do Desenrolo, Joaquín Von Braun (Ft, 9/8/2010), Precisaba, entre outros aspectos, que entre as forzas que concurren na fixación dos prezos dos alimentos, sobresae o papel dos especuladores.

Según datos publicados, os contratos do trigo para setembro 2010 mostraban o maior e máis rápido incremento nos prezos dende 2008. Nesta como en outras materias primas alimenticias, a explicación atopabana, nos comportamentos das grandes corporacions da alimentación que procuran asegurarse prezos futuros ante a incertidumbre destes mercados agrícolas mundiais

Por un lado, o detonante dese alza actual dos prezos de materias primas alimenticias foron as reducidas expectativas das colheitas en Rusia, Ucrania e algunhas zonas de Europa occidental; e particularmente, a prohibición rusa de exportación de trigo, que afirman que acelerou o risgo dun pico nos prezos, socavando a confianza mundial na estabilidade de prezos e suministros o comercio de alimentos.

Asi, as multinacionais da alimentación correron a incrementa-los contratos que garanticen os seus suministros ante o medo de ver desabastecidos os escaparates dos supermercados..

Pero os que se lanzaron a mercar terras por todo o mundo, son principalmente os Estados con petrodólares e divisas. Total: cerca de 8 millons de hectáreas de terras fértiles compradas ou alquiladas no exterior. Rexions enteiras pasaron a estar baixo control extranxeiro en países con escasa densidade demográfica e cuxos gobernantes están dispostos a ceder partes da soberanía nacional. Un fenómeno que preocupa. Nun informe alarmante, a ONG Grain denuncia "un acaparamento de terras a nivel mundial" .

China detenta terras en Australia, Kazajistán, Laos, México, Brasil, Surinam, e sobre todo en África. Pekín  firmou uns trinta acordos de cooperación con Gobiernos que lhe dan aceso a terras. As veces, as autoridades de Pekín envían dende China a mao de obra; pagada a menos de corenta euros ao mes, sen contrato de trabalho e sen cobertura social.
E un retorno as odiosas prácticas coloniais, e umha bomba com efecto retardado. Porque a tentación dos Estados extranxeiros e a de saquea-los recursos, como o fae China, com mao de obra importada e pouco beneficio local..
A extensión do que foi cualificado polo director da FAO, Jacques Diouf, como un sistema neocolonial, constitue o avance dun libre mercado que prevaleceu nas últimas décadas na política alimentaria mundial, a cal converte as necesidades alimentarias da poboación numha inmensa oportunidade de negocios privados. Xa nom e suficiente con acapara-la producción de alimentos –como ocurria recentemente–, agora faese o propio coas terras que os producen, sobre todo nos paises pobres.
Asi, deste xeitos os paises ricos apoderanse dos recursos dos paises pobres, condeandoos a pobreza. Algunhas veces para o seu propio beneficio dessas materias primas, outras quitanlhe esa comida para transforma-las em carburantes. Um exemplo claro son os EEUU, os cales so posuen o 6% dos recursos pero consomen mais do 200%.  Asi, deste xeito aproveitandose da deuda que tenhen alguns destes paises, para conseguir todo tipo de tratos rastreiros como que vendan as suas materias primas a prezos ridiculos, abren as aduanas, deixen que exploten os recursos empresas extranxeiras....
As veces..incluso utilizan, provocan umha guerra no pais que lhes interese para poder asi extraer os productos deste (congo).Cabe destacar tamen que esta crise, nom so afecta aos paises que son estorsioandos, senom que o opulento norte tamen sufre as suas consecuencias, e isso vemo-lo na nossa alimentación, cada vez máis insana
A crise alimentaria mostra umha das caras máis dramáticas do sistema capitalista actual con máis de mil millons de persoas no mundo, umha de cada seis, que pasan fame, especialmente nos países do Sur. Paradóxicamente, nos últimos vinte anos mentres a poboación crecía a un ritmo do 1.14% anual, a producción de alimentos aumentaba en máis dun 2%. Con estas cifras podemos concluir que na actualidade producese suficiente comida para alimenta-la población mundial. Cada minuto morren de inanicion ou de emfermidades curabeis 4 persoas no3º mundo, de verdade funciona um sistema que prima os beneficios as vidas humanas? de verdade funciona um sistema que cada vez amplia a diferenza entre pobres e ricos? Tildan calqueres outros proxectos de inviabeis, de utopicos,  ou simplemente de fracaso..Acaso nom e um fracaso a morte e asasinato continuado de persoas? o xogo coa nossa alimentación tampouco o debe ser...
Frente a esta situación, cumbre tras cumbre a Organización das Nacions Unidas para a Agricultura e a Alimentación (FAO), o Banco Mundial, e o  Fondo Monetario Internacional, o G20, xunto coas principais empresas do sector, nos din que para sair de la crise e necesario umha nova revolución verde, máis transxénicos e libre comercio. Nos queren fazer crer que as políticas que nos  conduciron a  presente situación, nos sacarán da mesma.
REACCIÓN:
Como nom pode ser doutra forma, a propogando ao servizo do sistema capitalista critica, utilizando os medios de comunicación a os servizo destas "democracias" liberais, todo tipo de reacción lexitima contra este sistema inxusto e asasino.

Ahi deixo um video que pretende dar outra visión de quem é o pirata no expolio de recursos. Nom e sobre o sector agrario, mais reflexa do mesmo xeito o expolio de recursos polo norte. A demagoxia hacia estes "piratas" xa a veriades todos na tv.
Como este hai miles de exemplos, un dos máis claros e a campanha de difamación exercida entre outros polos goberno espanhol e americano sobre venezuela, e máis concretamente sobre chavez.
http://www.kaosenlared.net/noticia/fao-reconoce-exito-venezuela-politicas-contra-crisis-alimentaria

Fontes:
http://www.attac.es/alimentacion-hacia-un-nuevo-colonialismo/
http://www.attac.es/neocolonialismo-agrario/
http://www.rebelion.org/noticia.php?id=80281

Libro de esther vivas "supermercados, no gracias"

Neocolonialismo Agrario

Umha das grandes batalhas do seculo XXI será a da alimentación. Moitos países, importadores de comida, vense afectados polo aumento dos prezos. Os Estados ricos o vinhan soportando; ata que, no 2008,  asustaronse pola actitude proteccionista de naçoms prouctoras que limitaron as suas exportacions. A partir de ahí, varios Estados com crecemento económico e demográfico, pero desprovistos de grandes recursos agrícolas e de auga, decidiron asegurarse reservas de comestibels mercando terras no extranxeiro.

Ao mesmo tempo, moitos especuladores  puxeronse igoalmente a comprar terreos para fazer negocios. Convencidos de que a alimentación será o ouro do  futuro. Xogando asim ca nossa alimentación e, sobretodo ca dos paises pobres.
Dende xunho, polo menos 44 millons máis de persoas pasaron a pobreza debido ao encarecemento do prezo dos alimentos, e varias deceas de millons máis corren riscoo de engrosa-la  cifra.
O trigo foi un dos alimentos básicos que máis subiu, dobrando o seu prezo entre xunho de 2010 e xaneiro de 2011. Tamén o milho experimentou un grande ascenso, counha subida do 73%, según a institución con sede en Washington.
Asi ultimamente estamos vendo com en paises como Tunez, ou exipto danse verdadeires revoltas, revoltas polo pan. Estes povos pobres, moitos condeados a morrer de fame a lanzarse a rua e a  violencia para conseguir os alimentos que lhe som arrebatados.
Según o Departamento de Estado, durante os dous últimos anos tiveron lugar no mundo máis de 60 revoltas a causa dos alimentos. Os medios de comunicación atribuen o problema a varias razóns, que van dende unha demanda crecente, a cortes nos subsidios alimenticios, sequías... Pero ha outro factor significativo: a especulación sem freos dos bancos de inversión. Debido a isto, permite-se a entidades a quenes nom lhes importa se a xente común ten ou nom ten cantidades suficientes de alimentos e combustible, así como a negocios dependentes de materias primas, ganhar grandes cantidades de dinheiro apostando cos cartos dos demáis.
"os Estados Unidos, co  6% da poboación mundial consume polo menos um terzo dos recursos mundiais "
Podemos afirmar que a fame e a consecuencia da especulación cos prezos dos alimentos, da propiedad privada das semilhas, do control das terras fértiles e do auga.
Pero nom e so que este sistema, provoque a fame de miles de persoas, e emfermidades, e a morte por inanición ou por emfermidades curabeis (que so 1 persoas morrera por mor do sistema económico seria o suficiente pra derribalo), e que ademais provoco a nossa mala alimentación, e a desaparición duns modos de vida tipicos de determinadas rexións
O hábito consumista invadiu tamén o ámbito da comida, identificando a través da publicidade, ocio e consumo e propagando un patrón de conducta alimentario insano.
Asi, na  dieta do primeiro mundo, abusase da inxesta de graxas e carne. Todo elo ten consecuencias aquí, pero tamen alá, como xa dixemos. Fame e comida basura son caras da mesma moeda. A carne que comemos procede de animais  xuntados e alimentados com pensos. Para o seu engorde rápido e palia-las consecuencias dunha “vida” enferma son atiborrados de antibióticos e anabolizantes. A industria alimentaria obtien máis rápido, máis kilos de carne e máis barata, que o fin e o cabo e a norma básica deste sistema asasino, Producir máis.

Fontes:
http://www.attac.es/neocolonialismo-agrario/
http://www.rebelion.org/noticia.php?id=80281